Als men het communautaire in de koelkast zet, dan zet men onze welvaart in de koelkast

“We willen over dringende zaken spreken, niet over confederalisme”, zegt PS-kopstuk Paul Magnette. Want “de PS wil vermijden dat ons land in een crisis belandt”, vult Elio Di Rupo aan. Ironisch genoeg gaat dit land net door een gebrek aan confederalisme richting een crisis.

Wallonië, Vlaanderen en Brussel vragen maatwerk. Maatwerk dat we kunnen geven door het communautaire uit de koelkast te halen en het huidige factuurfederalisme een halt toe te roepen. Want onze welvaart, die is communautair.

Di Rupo argumenteert dat dankzij de transfers in de sociale zekerheid  ‘de solidariteit wordt gegarandeerd tussen het noorden, dat rijker is, en het zuiden, waar de problemen groter zijn.’ Fake news. Een splitsing van de sociale zekerheid, zoals het confederalisme voorstelt, gooit de solidariteit niet overboord. We hebben er immers alle baat bij dat Wallonië het beter doet. Maar die solidariteit moet objectief, transparant, efficiënt én responsabiliserend zijn.

Het kan niet dat hoe beter Vlaanderen het doet, hoe meer het moet betalen om een gedwongen lotsverbondenheid in stand te houden en daarbovenop niet de middelen krijgt om een eigen economisch beleid, een eigen arbeidsmarktbeleid en een eigen sociaal beleid te voeren. Maatregelen die niet alleen goed zijn voor Vlaanderen maar ook voor Wallonië en Brussel. Waar de PS het confederalisme als een slinks opgezette val beschouwt, is het eigenlijk een garantie voor alle deelstaten om hun eigen sociaal-economische-recepten naar hartenlust uit te proberen. 

De recente verkiezingen hebben de vraag naar dat verschil in bestuur nog scherper gesteld. De PS zegt letterlijk niet te willen praten over de sociaal-economische voorstellen van de N-VA. Waar centrumrechts in Vlaanderen koopkracht en jobcreatie centraal stelt, bereidt de andere kant van de taalgrens een nieuwe belastingstsunami voor. Nochtans valt het verschil in beleid vandaag ook rechtstreeks af te lezen aan het verschil in welvaart. Geen probleem als Wallonië daar bewust opnieuw voor kiest. Maar vanaf nu graag op eigen kosten.

Confederalisme  is de enige waarborg voor onze welvaart en vandaag is meer dan ooit het beslissende moment. Wil dat zeggen dat de Rode Duivels ophouden te bestaan en de Belgische driekleur niet meer mag worden bovengehaald? Helemaal niet. Het confederalisme maakt ons sterker als eenheid in verscheidenheid maar met het nadrukkelijk veiligstellen van onze eigen keuzes in een democratische rechtstaat.