M/V van de dag: Annick De Ridder - De Tijd

Only dead fish swim with the stream!', luidt het motto dat Annick De Ridder (34) op haar Twitter-account heeft staan. Het typeert haar. 'Vlaams volksvertegenwoordiger, for the blue party of course', stond er gisteren nog bij. Dat laatste paste ze in de loop van de dag aan. Annick De Ridder maakte gisteren bekend dat ze overstapt van Open VLD naar de N-VA. Waarmee ze, zoals Wouter De Vriendt (Groen) gisteren opmerkte, de pret van de liberalen die nog nagenoten van hun Toekomstcongres grondig bedierf.

'Als ik zie waarmee Open VLD in de regering-Di Rupo instemt, dan kan ik me daar niet mee vereenzelvigen', stelt De Ridder. De publicatie van de congresteksten van de N-VA betekende voor haar de ommekeer. 'Het project dat daarin wordt voorgesteld, spreekt mij aan', aldus De Ridder op de website van de N-VA. 'Een beleid dat al wie werkt, spaart en onderneemt, beloont. Een beleid gericht op een slankere overheid, belastingverlagingen en schuldafbouw. Voor die idealen ben ik als jonge studente in de politiek gestapt.'

Haar entree in de politiek heeft De Ridder niet gemist. Ze is waarschijnlijk de laatste jongerenvoorzitter die naam en faam gemaakt heeft omdat ze - in de stilaan vergeten traditie van straffe jongerenvoorzitters - tegen haar partij durfde in te gaan en zo politiek een steen verlegde in de rivier. De Ridder, die toen ook al een pitbull was, dwong de partij tot het historische congres over het migrantenstemrecht. Ze haalde het nipt niet met haar standpunt dat de partij het migrantenstemrecht moest verwerpen, maar vanaf dan werd De Ridder wel de 'coming lady' van de liberalen genoemd.

Maar ze bleef de eeuwige belofte. Telkens als haar moment om door te stoten naar de top van de partij aangebroken leek, lukte dat niet. Ook niet in Antwerpen, waar Annemie Turtelboom plots werd gedropt als 'leading lady' net toen De Ridder als fractieleidster in de gemeenteraad dacht dat zij de nummer één van Open VLD van 't Stad zou worden. In april 2011 besliste ze dan ook haar carrière een andere wending te geven. Ze ging werken als consultant voor Katoen Natie van Fernand Huts en verliet de Antwerpse politiek.

'Ik had twee vriendinnen in de Antwerpse politiek', zei Bart De Wever toen. 'Rechts van mij zat Cathy Berx (CD&V, red.), die gouverneur werd, en links Annick De Ridder. Het waren allebei jonge talentvolle politica en ze zijn allebei weg. Hopelijk ligt dat niet aan mij.' Maar nu kan De Wever een van zijn vriendinnen opnieuw verwelkomen. Meteen vindt De Ridder ook haar andere vriend terug, Ludo Van Campenhout, de Antwerpse liberale kopman die eerder al de rangen van de N-VA vervoegde.

'Ik ben blij met elke straffe madam in de partij', reageert Liesbeth Homans, de leading lady van de N-VA. 'Annick De Ridder kon zich minder en minder vinden in de standpunten van Open VLD, zeker nadat de liberalen het confederalisme afgezworen hadden. Over een plaats op de lijst is nog niet gesproken. Je moet kandidaten niet lokken met een of ander mandaat.'

Topman Huts van Katoen Natie reageert ontgoocheld, maar begrijpt het wel. 'Ik ben de verliezer. Ik voelde al een tijdje dat ze ongelukkig was met de 'pestbelastingen' en de liquidatiebonus van haar partij. Ze werd daar in de Antwerpse ondernemerswereld voortdurend op aangesproken. Dat werkte op haar systeem. Ik had gehoopt ze permanent bij mij aan de slag te krijgen, omdat ze dynamisch is en knap werk levert. Maar als de burgemeester van Antwerpen komt aankloppen, ja, dan ben je geklopt in de koers natuurlijk.'

Huts gaat ervan uit dat De Ridders prioriteit nu volledig de N-VA zal zijn - 'ik maak me geen illusies' - maar hij hoopt dat niet alle bruggen met Katoen Natie worden opgeblazen. 'Ik had nog veel werk voor haar in petto. We zullen ongetwijfeld nog eens praten.'