Skaten in de stad

Skaten in de stad, het is een onderwerp met felle voor – en tegenstanders. Zoals altijd vraagt samenleven in een stad inspanningen van de beide kanten. Als bestuur doen we er dan ook alles aan om de gulden middenweg te bewandelen.

Op het nieuwe deel van de Scheldekaaien Sint-Andries en Zuid komt er een skatezone met quarterpipe, glidings en heuvels. De zone wordt ingepast tegen het water waardoor het dijklichaam en een bomenrij als natuurlijke geluidsbuffer dienen. Daar tegenover staat dat er skate-ontmoedigende elementen komen op een deel van de Scheldekaaien aan het stedelijk plein. Dit is immers een plek waar het materiaal van de kaaien het niet toelaat om te skaten. Op die manier houden we rekening met zowel de skateliefhebbers als de overige bezoekers en bewoners.

We begrijpen echter dat skaten in een speciaal aangelegd park of skaten op straat twee verschillende disciplines zijn in de wereld van de rampen en quarterpipes. Als stad willen we hieraan tegemoet komen en bekijken we de mogelijkheden om voor de toekomstige stukken van de Scheldekaaien op bepaalde locaties robuustere materialen te gebruiken. We willen van onze kaaien een plek maken waar iedereen zijn gading kan vinden. We streven er daarom naar om elk deel van de kaaizone een eigen karakter te geven. Soms wordt er ingezet op rustplekken en op andere plekken meer op sport en spel waar deze robuuste materialen hun rol kunnen spelen.

We maken er werk van. Zo zijn we bijvoorbeeld al volop bezig met het conceptontwerp van de slachthuissite waar we op het Lobroekplein denken aan stadsmeubilair met een dubbel gebruik voor skatevoorzieningen.  Geef ons echter de tijd om deze testfase uit te rollen en voorbeelden van goede praktijk ook elders in onze stad in te zetten. Dit kan dan uitmonden in een bredere visie omtrent aandacht voor het skaten in stadsontwikkelingsprojecten. We willen onze jongeren niet in de steek laten maar evenzeer begrijpen we dat skaten op bepaalde plekken van het openbaar domein een klankkast-effect kan veroorzaken wat voor bewoners niet gewenst is, of het publiek domein kan beschadigen wanneer de materialen daarvoor niet geschikt zijn.

Zoals ik al zei, samenleven in een stad vraagt inspanningen van twee kanten. We willen als bestuur meer inzetten op plekken met de nodige infrastructuur, aan de skaters vragen we in ruil om niet te skaten daar waar het openbaar domein dit niet toelaat omwille van het materiaal of het omgevingsgeluid.

Zo bouwen we samen verder aan de mooiste stad van Vlaanderen.